Coronacrisis: thuis werken, vanuit thuis lesgeven, thuis pauzeren, alles thuis doen. Zo houd ik stiekem wat meer tijd over om na te denken over mijn toekomst op het gebied van mijn werk. In dit blog neem ik jullie mee in mijn keuzestress die ik op dit moment ervaar.
‘Hoe ziet het werkend leven van Sjoerd er volgend schooljaar uit?’
Dit is een vraag die al een paar weken door mijn hoofd schiet. De ene dag denk ik eruit te zijn, de andere dag weet ik het niet meer! Ahh! Wat doe ik eraan om aan deze keuzestress een eind te maken?
Allereerst zal ik jullie de huidige situatie schetsen. Op dit moment ben ik vijf dagen werkzaam als docent economie op het Blariacumcollege. Naast dat ik hier docent ben, ben ik ook coach van een vmbo kader/theoretisch klas. Ook ben ik, zoals de meeste lezers wel weten, docent projectonderwijs. Buiten mijn lessen om ben ik de leerlingbegeleider van onze afdeling. Nu ik het zo opschrijf, is het allemaal best veel…
Daarnaast werk ik op woensdag- en donderdagmiddag voor Young Talent Coach. De afgelopen maanden ben ik erachter gekomen dat de huidige situatie niet toekomstbestendig is. Waarom niet? Ik merk dat ik te weinig tijd in Young Talent Coach kan steken. Met twee middagen in de week kan ik niet alles doen wat ik graag zou willen doen. En heb ik te weinig tijd om te coachen, blogs te schrijven, administratie bij te houden, de website te onderhouden, workshops te geven, te netwerken en nog vele andere dingen te doen.
Waarom heb ik nu keuzestress? De stress ontstaat bij mij omdat ik alles wil doen, en dan het liefst ook nog allemaal perfect. Dit betekent voor mij, veel tijd en energie in Young Talent Coach stoppen, lesgeven op school, mentor zijn en leerlingbegeleider zijn. Daar komt bij dat ik net een huis heb gekocht met mijn vriendin, inkomsten om de vaste lasten te betalen en leuke dingen samen te doen zijn dus ook belangrijk. Daarnaast wil ik ook veel tijd met mijn vriendin doorbrengen. Waarom kan ik niet gewoon alles doen?
Valkuil van mij is mijn perfectionisme, ik wil het graag voor mezelf en iedereen om me heen goed doen, ik wil dat anderen een goed beeld van mij hebben. Waarom? Dit weet ik nog niet, op deze zoektocht ben ik nog…
Inmiddels heb ik al meerdere gesprekken met verschillende personen over mijn keuzestress gevoerd. Zo heb ik onder andere een gesprek gehad met Nard Kronenberg, een LOB-specialist, die ik ken vanuit trainingen die hij op het Blariacumcollege heeft verzorgd. Hij heeft me onder andere als tip gegeven om alle scenario’s uit te werken. Dit heb ik gedaan. In de scenario’s heb ik rekening gehouden met zoveel mogelijk van bovenstaande wensen. Om het mezelf makkelijker te maken, heb ik de wensen voor mezelf gerangschikt op prioriteit. Wat is voor mij als persoon het belangrijkst en wat vind ik stiekem iets minder belangrijk? Dit was geen makkelijke klus. Maar drie dingen weet ik zeker, ik wil veel tijd doorbrengen met de mensen om me heen die ik lief heb, ik wil Young Talent Coach verder op de kaart zetten en ik wil coach blijven op het Blariacumcollege. Doordat ik mijn wensen heb gerangschikt werd het maken van de scenario’s al een stuk makkelijker. Wil ik van Young Talent Coach namelijk een groter succes maken, dan moet ik er meer tijd in stoppen. Wil ik coach blijven op het Blariacumcollege, dan moet ik minimaal 3 dagen op school blijven werken.
Op dit moment ben ik de scenario’s voor mijzelf verder aan het uitwerken. Hierbij houd ik rekening met de toekomst, de financiële situatie en mijn werkgeluk. Ik ga ervanuit dat ik in de komende weken de knoop ga door hakken. Als dit is gelukt, zal ik het jullie laten weten!
En de vraag: ‘wat is voor
mij het belangrijkste…..?’ Kun je aanvullen met ‘meest nodig, leuk, interessant??’
Dat biedt ook nog wel eens een ander perspectief.
En over je perfectionisme: als jij voor jouw gevoel alles perfect doet, is dat dan voor de ander ook zo? Of verg je meer van jezelf dan (voor de ander) nodig is.